Pomoc rozwojowa jest świadczona na rzecz krajów uboższych, ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie ubóstwa, wspieranie zrównoważonego rozwoju, obronę praw człowieka i demokracji. Wszelkie działania pomocowe są realizowane w ramach długookresowej perspektywy i mają się przyczynić do wzrostu gospodarczego i podniesienia dobrobytu społeczeństwa w ubogich państwach. Polityka rozwojowa jest trzonem polityki zewnętrznej Unii Europejskiej, dlatego UE i jej państwa członkowskie są światowym liderem w zakresie świadczenia pomocy, z której korzystają m.in. kraje na terenie Afryki. Unia Europejska pozostaje największym darczyńcą w Afryce i wciąż pojawiają się propozycje nowych strategii dla efektywnej i owocnej współpracy. Jednak w dążeniu do umacniania wzajemnych relacji, UE ma przed sobą wiele trudności do przezwyciężenia. Największymi problemami są: ciągły wzrost nielegalnych migracji z Afryki, brak stabilności i trwałego pokoju, zmiany klimatyczne, przyrost ludności, skrajna bieda, bezdomne dzieci umierające z głodu, wyczerpywanie się zasobów naturalnych, klęski żywiołowe. Są to wyzwania bardzo złożone i wymagają kompleksowych rozwiązań, kraje Europy chcą im stawić czoła proponując nowe plany i strategie. W tej pracy chcę wyjść naprzeciw problemowi jakim jest bezdomność wśród dzieci i młodzieży w Afryce, którzy nie mają możliwości podjęcia edukacji. Brak wykształcenia znacząco zmniejsza ich szanse na godne życie w przyszłości, jednocześnie przekłada się to na wzrost stopy bezrobocia i niski postęp innowacyjności w krajach Afryki, które do rozwoju gospodarczego potrzebują wysoko wykwalifikowanego społeczeństwa. W samej Zambii około pół miliona dzieci żyje na ulicy, gdzie są narażone na wykorzystywanie seksualne, przemoc ze strony policji, są zmuszane do pracy za grosze. Codziennie tysiące dzieci umiera na chodniku z powodu głodu, zażywania narkotyków lub chorób, dziewczynki często są ofiarami gwałtów. Najważniejszym wyzwaniem jest zapewnienie tym młodym ludziom ulicy dostępu do edukacji, z możliwością przejścia procesu resocjalizującego, by mogli prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie, w którym odzwyczają się od życia w agresji, strachu i przemocy.
