Najważniejszymi problemami, i co za tym idzie największymi nierównościami pomiędzy państwami afrykańskimi a państwami wysoko rozwiniętymi są aspekty takie jak dostęp do edukacji, podstawowych usług służby zdrowia (jak i również związane z tym różnice w długości życia) czy też dostęp do technologii. W Afryce wciąż występują liczne epidemie spowodowane brakiem higieny oraz brakiem dostępu do szczepionek. Przez nadmierny przyrost naturalny dla wielu dzieci nie ma miejsc w szkołach, a gospodarka nie jest w stanie nadążyć za potrzebami ludności. Bardzo ważną rolę odgrywa tu również brak możliwości zatrudnienia, co powoduje, że wiele osób decyduje się na migracje do bogatszych krajów europejskich z nadzieją na lepszą przyszłość. Przez brak możliwości godnego życia, wśród społeczności wzrasta niezadowolenie społeczne powodujące bunt oraz agresję często na tle religijnym i etnicznym. Afryka potrzebuje pomocy na wielu polach, jednak kluczową rolę w walce z tymi nierównościami naszym zdaniem może odegrać nauka, a przede wszystkim nauka czytania i pisania.
Dlaczego uważamy, że alfabetyzacja powinna być jednym z najważniejszych działań realizowanych w ramach pomocy rozwojowej Afryce z budżetu UE? Słowem klucz staje się tu ROZWÓJ. Rozwój zaczyna się od edukacji, a edukacja od umiejętności pisania i czytania. Praktycznie wszystko co robimy opiera się na tych kompetencjach; jest to bariera, której pokonanie umożliwia nam dostęp do jednego z głównych źródeł informacji jakim jest Internet. Przez nadmiar ludności dla wielu dzieci nie ma miejsc w szkołach, są dla nich ograniczone możliwości rozwoju i nauki. Dzieci często od razu idą do pracy i zakładają rodziny żyjąc w skrajnie niskich warunkach bez możliwości poprawy swojej sytuacji.
Ponadto, badania pokazują, że wykształcone matki mają zwykle mniej dzieci , a ich opieka nad nimi jest na znacznie lepszym poziomie – mają one większą wiedzę z zakresu higieny i poszczególnych etapów rozwoju i potrzeb młodego człowieka (a co za tym idzie alfabetyzacja ma bezpośredni związek z umieralnością dzieci).
Warto również zauważyć, że wykształcone matki znacznie częściej wysyłają swoje dzieci do szkoły, ponieważ zdają sobie sprawę jak duży ma to wpływ na ich przyszłość. W ten sposób każde, kolejne, wykształcone pokolenie zwiększa szanse na rozwój i dobrobyt całej populacji.
Aby zrozumieć potrzebę przyznawania pierwszeństwa działaniom związanym ze stymulowaniem nauki pisania i czytania niezbędne stają się fakty i statystyki. W Afryce, a zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej, nadal występuje najwyższa liczba osób niezdolnych do czytania i pisania na świecie. W tym regionie analfabetyzm wśród osób powyżej 15 roku życia wynosi 36,6%, a ok. 42 mln dzieci nie uczęszcza do szkoły (w niektórych państwach problem ten dotyczy nawet 60% wszystkich dzieci). Bardzo ważne jest również zwrócenie uwagi na skrajne przypadki takie jak Czad czy Niger, który plasuje się na pierwszym miejscu wśród wszystkich państw na świecie pod względem analfabetyzmu (aż ok. 80% populacji nie potrafi czytać ani pisać! ).
