Deficyt witamin i minerałów wpływa na ponad 30% społeczeństwa Afryki Subsaharyjskiej. Brak mikroelementów może powodować anemię, ciężki niedorozwój umysłowy czy ślepotę. Nawet jeśli nie występują objawy kliniczne, niedożywienie może mieć negatywny wpływ na rozwój intelektualny, system odpornościowy, rozwój płodu oraz funkcjonowanie poniżej mentalnego i fizycznego potencjału. Ponadto, deficyt witamin i minerałów w znaczącym stopniu osłabia wizję związaną z energią, intelektem oraz ekonomią Afryki Subsaharyjskiej. W 2018 roku UNICEF opublikował dane, które wskazują, że tylko 64 procent potrzebujących dzieci otrzymuje ratujące życie korzyści z suplementacji witamin. Liczba dzieci pozostawionych bez wsparcia w krajach o wysokiej śmiertelności wzrosła ponad trzykrotnie w latach 2015–2016, zwiększając się z 19 do 62 milionów. Problem dodatkowo podkreśla ograniczona współpraca między programami i organizacjami zajmującymi się dostarczaniem dzieciom najpotrzebniejszym witamin i minerałów. W 2002 roku ONZ podkreśliło, że walka z niedożywieniem wynikającym z niedoboru witamin i minerałów jest jednym z Milenijnych Celów Zrównoważonego Rozwoju. Zamiarem było zlikwidowanie niedoboru jodu do 2005 roku, witaminy A do 2010 oraz redukcja o przynajmniej 30% występowania niedokrwistości z niedoboru żelaza. Nierozwiązanie problemu doprowadziło, że znalazł się on ponownie na liście Celów Zrównoważonego Rozwoju 2030. Jako pięć kluczowych witamin i minerałów potrzebnych dzieciom w krajach Afrykańskich wskazuje się: witaminy A i D, wapń, jod i żelazo.
