W kontekście procesów globalizacji i internacjonalizacji stosunków międzynarodowych, zauważyć można jasną tendencję do zwiększania się dysproporcji między krajami kontynentu afrykańskiego a państwami wysoko rozwiniętymi gospodarczo. Unia Europejska i jej państwa członkowskie są największym na świecie donatorem pomocy rozwojowej. Komisja Europejska zaproponowała zwiększenie budżetu na działania zewnętrzne do 123 mld euro w latach 2021-2027
Do najważniejszych wyzwań i problemów należy zaliczyć:
- Niesprzyjające środowisko naturalne, w szczególności w AfryceSubsaharyjskie, skutkujące brakiem dostępu do wystarczających zapasów wody pitnej.
- Brak dostępu do odpowiedniej opieki medycznej oraz edukacji seksualnej,co stanowi przyczynę szybkiego rozprzestrzeniania się chorób i prawdopodobnie odpowiada za piramidę demograficzną charakterystyczną dla państw afrykańskich, w której przeważa młode społeczeństwo.
- Problem braku równowagi między miejscami pracy a kwalifikacją siły roboczej. Większość młodych Afrykańczyków nie ma odpowiedniego wykształcenia pod kątem podjęcia konkretnej pracy.
- Brak infrastruktury oraz mało rozwinięty sektor usług.
- Ze względu na niestabilność polityczną, wyzwaniem dla krajów UE jest wspieranie procesów integracyjnych na Czarnym Lądzie, a także wsparcie równouprawnienia oraz poprawa sytuacji kobiet w społeczeństwie afrykańskim.
- Problemem, który przyczynia się do zwiększenie dysproporcji, jest również niski udział państw afrykańskich w handlu międzynarodowym.
- Wyzwaniem jest stworzenie sektora wiejskiego i zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego.
- Istotna jest również współpraca w sektorze energetycznym, a także na rzecz ochrony środowiska.
- Analfabetyzm -Obecnie szacuje się, że ok. 50% Afrykańczyków to analfabeci.
Z racji, że edukacja stanowi kanwę rozwoju w każdym tego słowa pojęciu, nasza grupa wybrała zwiększenie zaangażowania edukacyjnego Afrykańczyków jako swoje wyzwanie, wliczając w to walkę z analfabetyzmem.
